Diamantstad

stad, dien ik in De Jonge Gids begonnen ben, te spreken. Het was mijn voornemen IJ naar aanleiding van door U gebezigde uitdrukkingen, eenige vragen te stellen. Bezigheden hebben dat tot heden belet — er was geen buitengewone spoed bij. U schrijft: „Het feit dat dit (de gepubliceerde hoofdstakken) uitmuntende literatuur is, zou het „zeer onaangenaam doen vinden als het gevaar „voor ondergang van een inderdaad groot talent „bleef voortduren door veelschrijverg of minder „goede letterkundige situatie*¹...

Veroorloof mij op te merken, dat het qualificeeren van de beschrijving der toestanden, der werkelijke toestanden in een stadsdeel van Amsterdam — van toestanden zoo gruwelijk en schandelijk, dat zij alle daden van wanhoop zouden rechtvaardigen tot „uitmuntende literatuur* een lof is, die mij pijnlgk heeft aangedaan.

Het zoo formuleerend, doet U wel zeer scherp uitkomen het verschil dat er in onze aandoeningen bestaat.

Ik vermeende een deel der ellende te beschrijven — gij kijkt over die ellende heen, vermeidt TJ in de „uitmuntende literatuur’*, op die gruwel toestanden ge-inspireerd.

Ik herhaal: die woorden hebben mij gehinderd en eene gedeeltelijke ontnuchtering gegeven.

Het schijnt het noodlot van alle aanklacht, allen opstand tegen verdrukking, om — zoo de uiting door wat men een „kunstenaar* noemt, plaats heeft — als literatuur te worden verstikt.

Aan dat noodlot heeft U mij welwillend herinnerd.

Gij zegt dat gij het zeer onaangenaam zoudt vinden, als voor den auteur in quaestie „het gevaar voor

8