Diamantstad

’t fut van handen en armen te verkoopen, gaf ’t geweld in de zaal en 't onweer-gezwoel 'n trage, laffe benauwing van onmacht: „Weet je nerges wat?” —, zei hij nog eens in lodder van gestoorden slaap en vermoeidheid.

„Wat zei-je?” —, vroeg Juda, weg in z’n arbeid.

„... Weet je nèrreges werk?”

De schouders van den grijzen, mageren slijper schokten ontkennend: „d’r loope 'r honderde leeg... niet te telle.”

Het gezwijg hield hen weer bezig in ’t gestommel der zaal. Warm, met heete prikkelingen over de tong en ’n inerte verdoffing in z’n denken, stutte Eleazar het hoofd op de klam-kille handen, keek met nattige oogen naar het doen van Rijst den versteller. Hij had ’m als jongen gekend, om ’m gelachen toen-ie met blaren an de handen liep, met bloedende blaren van ’t kokend soldeer. Rijst stond in het kalk-witte licht van het raam, bezig ’n dop op te maken. De eeltige, dikke vingertoppen kneedden de plaatjes soldeer, die kruimden, bijkants broos, smeltend en weer opgeduwd door de handige slaagjes der tang, alsof smijdig klei werd geboetseerd. Op den dop bolde het metaal, overschuimend, groeiend tot een bloem van vleezige, kantige bladen, maar de tang scheerde er langs, gladdend de hoeken, vormend het vloeibaar soldeer in ééns tot een glanzenden eikel voor Hes, den brillan-deerder. Ernstig gebogen over den dop, die in het blok rustte, besmulde Rijst de platgekauwde sigaar, lachte tegen Eleazar. Met de versteltang tipte hij de brillant op 't puntig lijf van den eikel, drukte haar schuiner en de eeltige vingertoppen beaaiden het gloeiend soldeer, het smerend als olie om ’t ophoekend deel van den steen. Hoe dikwijls Eleazar 't had gezien, keek-ie met verwondring naar de verkoolde vingertoppen die het vloeibaar metaal aandrukten, gladden, zoo gedaan hadden van af de dagen toen ’t vleesch nog gevoel had, toen zich bultige blaren vormden die open gingen, etterden, bloedden en weer opnieuw gepijnigd werden door ^?t schuimend, kokend soldeer.

„Warrem vandaag —” glimlachte Rijst rustig, en de dop, in den bluschpot gesmeten raasde damp uit het

71