Vreemde jacht

duwe krijgt de gasrekening! — liep gewoon te huilen — ’n gat van ’n halve ton, en ’n vermogen naar de weerlicht, als de baisse aanhoudt! — ’n Vrouw, die huilt, doet me verbazend weinig — kwestie van gewoonte — ’n man — en wat ’n door en door braaf ventje! — maakt me ondersteboven. Heb ’m geholpen.

Dokter. Zoo maar?

Dolf. Ruineeren zal ’t me niet. Mama’s aandeel — de goeie ziel: dat is nou net drie maanden geleden! — heb ’k voor veertien dagen met m’n nobelen neef geschikt — et zut! — Je had z’n blijdschap moeten zien! ’k Moest met ’m mee — naar z’n huis — en daar hebben we allebei tot vijf uur zitten pimpelen, de eene flesch Rijnwijn na de andere, ’k Heb ’m ’n tikje om gekregen — hahaha!

Dokter. Dolf, Dolf — ik heb geen enkel recht je raad te geven — maar ’t lijkt me toch zacht gesproken onverantwoordelijk ’n dobbelaar, zonder eenig verder onderzoek te steunen — en voor dat bedrag____

Dolf. Jan, nuchtere kerel, ik ben te katterig, om je ongelijk te geven — maar m’n woord is m’n woord en m’n handteekening m’n handteekening — de cheque is binnen — en de kinderen hebben Ka-reltje in ’n prachtig humeur gezien, als-ie ook niet te katterig is!

Dokter. De kinderen?

182