Vreemde jacht

Dokter. Ja. Eindelijk.

Dolf. Is die ’r nog?

Dokter. Ja, Dolf. En als je ’r niet boos om ben — ik was zoo vrij ’r te trouwen, hahaha!

Dolf. Hartelijk gefeliciteerd, kerel. Wel dat doet me machtig pleizier. Jij heb altijd smaak gehad, hè?... Altijd. Ja (begint zelf te lachen). Heel aardig. Dat ’s me nog eens gebeurd — en ’n beetje erger — voorverleden week in Chatelard — ’n engel van ’n vrouw, groot, slank — heelen dag mee geflirt — volkomen correct — snap je! — Bij de pousse stapt ’n mormel van ’n mannetje binnen — ’n bouwval — ’n anti-kiteit. „Kijk eens om, madame”, zeg ik: ,,’n vogelverschrikker in ’n smoking”.... Ze kijkt om, laat ’r kopje haast vallen — stelt me voor: „Mon mari — mon mari”.... ’k Heb je daarnet toch niet beleedigd, ouwe Jan van boven de beruchte sigarenwinkel-in-de-Breestraat____

Dokter (lachend).... Handschoenenwinkel Boven

de sigarenwinkel woonde je niet meer ’s Nachts

hebben we je door 't raam verhuisd, omdat de ploertin eerst ’r beer betaald wou hebben____

Dolf. Hahaha  Ja-ja! Nee maar zeg — ’r blijft

toch niets van de nonsens hangen — ’k vond ’r op m’n woord lief, charmant — maar____

Dokter. We — wè hopen je bij ons te zien____

Dolf. Merci.

144