Vreemde jacht

— om ’n dolle geschiedenis — ’n schandaaltje, als je ’t zoo noemen wil....

Charles (rustig drinkend). Om ’n vrouw natuurlijk!

Dokter. Spreekt van zelf.... Als ’k me goed herinner — ’t geheugen is m’n fort niet — alweer zoo’n Fransch woord! — had-ie ’n vechtpartij op klaarlichten dag met den een of anderen kerel, ’n koloniaal of zoo iets, dien-ie behoorlijk toetakelde.... Met groote moeite werd ’t gesust — ’n sisser van ’n week of twee brommen — en ’n paar honderd gulden fooi____

Charles. Daar wist ik hoegenaamd niets van (glimlachend). Verwonderen doet ’t me niet  Hoe is

’t mogelijk — op klaarlichten dag — en met ’n koloniaal — met ’n koloniaal!... Zóó iemand kan je toch niet beleedigen....

Dokter. Iets met ’t meisje of de zuster van dien kerel

— ’t ware weet ’k niet — is hijzelf waarschijnlijk glad vergeten.... Wanneer kan ’t geweest zijn?... Negentig.... Een-en-negentig.... Om en om vijftien, zestien, zeventien jaar — ’k kan ’r geen slag

in slaan Doet ’r ook niet toe Hij werd van

de corpslijst geschrapt.... Misschien studeerde-ie anders nog, hahaha!... Ja, Dolf en ik hebben mekaar in die dagen meer dan goed gekend — later ook nog wel, maar nooit meer zóó, zoo heerlijk, onbezorgd.... Jammer van den vent.... ’n Hart van goud — ’n wilde rakker — ’n bandiet.... Als-ie niet zoo vroeg z’n vader verloren had, niet zoo vlug de beschikking over z’n erfdeel gekregen,

131