Vreemde jacht

Dokter. Niet voldoende — niet voldoende  Blijf

nu maar — blijven — blijven... (af in slaapkamer).

Charles, ’k Zal maar wat liegen, niet?... Dat ik toevallig voor dringende aangelegenheden overgewipt ben... Als ’k me niet zoo gehaast had, zou ’k wat hebben meegebracht____

Hope. Als ’k ’t zeggen mag----

Charles. Ja?

Hope. 't Zal voor mevrouw ’n teleurstelling zijn, dat u zonder uw vrouw en vooral zonder Ninette — ’r eenig achterkleinkind — is....

Charles Zoo’n baby van drie jaar En dan ik

zei je toch al, dat ’k niet direct van Trouville kom.... En dan — m’n vrouw houdt niet — hoe zal ’k dat.... (ongeduldig). Wat vraag je naar den bekenden weg?... Je weet dat 'x telkens verschil van meening is.... Grootmama met 'r geweldig-overdreven....

Hope. Toe meneer Charles!... ’t Zijn nü juist niet de omstandigheden  Roept u, dokter?...

Dokter (onzichtbaar). Zuster----

Hope (gaat achter de gordijnen — hij loopt heen en weer — staat stil voor den spiegel boven de nécessaire, neemt ’n kleerborstel, schuiert zich de jas — gladt zich het haar). Hier ben ’k weer. (Zij bedrukt den knop der electrische schel aan de kroon).

Charles. Toch niet sérieuzer.

127