Vreemde jacht

kind ?... (Kinderstem: „Nee, moeder ! Dag moeder”) .... Foei, Foei, wat laten Toos en Marie de kinderen hollen! Daar valt ’r al een... (de handen als 'n roeper voor den mond)... Toos! Toos! Niet zoo dicht bij de sluizen! Hoor je? (Vrouwestem: „Joe-oe-oe!”) Meer bij de duinen! (Vrouwestem: „Joe-oe-oe! ).

Annie. Drink nu je thee — ’t zal wel marcheeren!

Hope. (naar de tafel). Zeldzaam zorgeloos die betaalde verpleegsters! En die sluizen, zoo dicht bij ’t Gesticht, hinderen me eiken dag... Herinner jij je nog dien schippersjongen verleden jaar... Hoe-ie door de zuiging____

Annie. .. Natuurlijk... Nee geen détails... Afschuwelijk!

Hope. Goed. (zit neer)... Van dat Fritsje hou ’k dolveel . Dat is ’n schat van ’n bengel — ’n dot — altijd ernstig — en 'n mondje! Als ’k voorbij z’n bed ga, móét ’k ’m pakken — en in z’n slaap slaat-ie nog z’n armen om m’n hals.

Annie. Is dat dat grappige broekmannetje, dat de eerste dagen om ’t geringste vlóékte?

Hope. Hahaha! Ja: obberdorie, obberdomme — goed zeggen kan-ie ’t niet! De zusters maakten ’m in ’t begin telkens boos, om dat gebrabbel te hooren — en omdat ik toen z’n partij trok, zijn we de beste maatjes geworden. Smakelijk kopje, Ans. Gelukkig dat ’t ventje hiér is gekomen. Als je ’m vroeg, bab-belde-ie: me moeder zit in de hemel en me vader

223