Interieurs

keerd had. Wat scheelde ’r an?”

°n Sarcom.’

‘Hoe noem je zo’n ding?’

‘’n Sarcom.’

‘Wa’s ’n sarcom?’

‘’n Gezwel in me borst.’

‘Zo. Da’s gezellig, zég!. .. Ben je geopereerd?’

‘En hóé. De dokter hier dorst ’t niet an. Maar in Heidel-berg pelle ze je netjes ope... En toen naar Wildbad om bij te komme. . . ’n Lamme historie geweest. Maar nou alles voorbij. Trala! Tralala! ’k Zou wel wille danse, zeg!’ ‘Nou, dans! Daar wist ik nou niks van. We zeie onder mekaar: waar zit die Nanta? Wat schéélt ’m toch? Je ziet ’m nergens. Kroder beweerde dat je naar Indië was. Wat ’n rare boel toch - dat je zo stiekem zou kunne uitstappe. Niemand wist dat je ziek was. Hoe hiet zo’n ding ook weer?’

‘’n Sarcom.’

‘Nooit van gehoord. Nooit van gehoord. Hoe ziet zo’n beestje ’r uit?’

‘Gewoon, ’n Dikte.’

‘’k Wou da’k ’r een in me beurs kreeg!’

‘Jassus wat in-flauw. Jij ben nog altijd dezelfde.’

‘En heeft je meisje je dikwels opgezocht? - Lief meisje zeg - allemachtig-lief.’

‘Me meisje. Nee - die was - die kon natuurlijk niet alleen komme. Je begrijpt. Je begrijpt. Zo’n afstand, niewaar?’ ‘Jawel. Jawel. Wat gek toch. Niemand van de lui wist ’t. Je vertoonde je nerges op de vlakte. En hoe maakt ’t je meisje?’

‘O heel goed.’

101