Interieurs

‘Hier legt-ie, ouwe brompot. . .’

‘Zo. . . Geef mij ook nog ’n kop thee. . . Ik ben zeker, dat ’k me zakdoek daar niet gelegd heb. . . Daar leg ’k ’m nooit.’

‘Wat doet ’t ’r toe? Je héb ’m nou toch.’

‘Da’s de zaak niet. Die meid zit overal met d’r handen an. . . ’n Last, Nanta, als je stil mot zitte. . . ’k Wor d’r bij tij je kriewelig onder.’

‘Zit u al lang?’

‘Al twee weke... Salicyl en nóg is salicyl.. . Beroerd goedje... Beroerd goedje. . . Ik kan 't nog goed verdra-ge. . . Maar dat gesuis in je ore... De hele dag gesuis.. . Lastig, hoor!... En jij ben weer zo helemaal beter... Jeannette, die thee lijkt naar niks!. . . Wa’s dat nou voor miserabele thee... Je gooit maar water bij en water bij..

‘Je krijgt ze toch zo élke dag.’

‘Als ik ze élke dag zo kreeg zou ’k geen opmerkinge ma-ke. . . Hoe vin jij die thee, Nanta?. . . Water en looizuur hè?... Je mót ze zo niet zette zeg ’k je élke dag. . .’ ‘Wat ben je weer kribbig, Herman. . .’

‘O, o, ben ik kribbig? Jij ben kribbig. Mag ’k geen opmerkinge make?. . . Thee moet je ééns opgiete, niet late koke... Je mot de thee bij Amêricain proeve. Da’s andere thee

‘Noü, daar zal ze óók wel koke,’ zei mevrouw, vrindelijk-geduldig: ‘Denk je dat-ze voor iedereen verse thee zette. Smaakt ze je niet? ’k Zal Jo eve belle om water...’

‘Nee laat dat nou maar. Niet zo’n moeite voor ’n bagatel. .. En hoe maakt ’t je zuster, Nanta?’

‘Die he’k nog niet gezien.’

89