Interieurs

meid... Jij ken ’t huishouden nou 20 goed ‘Trouwe?. . . Nee, hoor. . . Daar mot ’k nog niks van hebbe, hèhèhèèèè!... Nee mevrouw! Me zuster is met ’n burgerjongen getrouwd... die ken d’r plezier bést an met vijf kindere

De meid scharrelde in de kast, aan de glazen, praatte luchtigjes door.

‘. . . Vijf kindere. . . Engele. . . Maar elke winter de man zonder werk.’

‘Elke winter?’

‘Elke winter vast... ’s Zomers spare ze op... Nou ja.. . spaar maar. . . telkes is ’r wat anders nodig. . . Nee. . . God zal me d’r voor beware... Dat was ’n knappe meid me zuster. . . Dié had u moete zien ‘Hoe ziet ze d’r uit?’

‘Ja noü. . . van noü spreek ik niet. . . nou is ze afgevalle. . . maar vóór d’r trouwe. . . véél blonder dan ik en ’n stuk groter.’

°k Wou da’k je is kon zién, kind. . .’

‘Hè, ja mevrouw. . . as dat is kon. . .’

‘Hoe draag je je haar?’

‘Opgenome.’

‘Hoe opgenome?’

‘Nou, met ’n wrong.’

‘En van vore?’

‘Van vore? Nou naar achter gekamd natuurlijk.’

‘Néé - nou weet ’k ’t nog niet. Kom is hier. Laa’k is voe-le.’

Lachend, in ’t wittige raamlicht, knielde de meid voor de blinde. De bleke, dunne werk-loze vingers gingen in ziende voeling om het haar, om de blonde wrong, betas

80