Interieurs

hè?. . . Op de bok. . . En jij sture, hé?

‘Ik zou je danke... As de paarde op hol gaan ‘Ik zou wel dürreve

‘Dat kè-je makkelik zegge, nou je hier ben. . .’

‘Wad è mense.. . Daar komp meneer Kaas... Zie je ’m?. . . Kijk die smeris is douwe. . . Waarom modde de gordijne nou dicht?. . . Zeg?. . . Hoor je niet, Bram?’ ‘Daar hè-je weer ’n krans.. . Kijk is. . . Kijk is.’

‘. . .Waarom modde de gordijne nou dicht. .. ’

‘Nou voor. . . voor-e. . . voor-e. . . dad-weet ’k niet °k Heb van ome Jemp ’n kwartje gekrege. . . ’

‘La’s kijke.’

‘Nee niet ankomme - ’k mot ’t zéllef vasthoue. . . ’

‘’k Zal ’t niet van je gappe... ’t Is geen kwartje... ’t Is ’n dubbeltje. . . Wil je ruile met me messie?

‘Met je messie. . . Néé, voor je messie doe ’k ’t niet. . .’ ‘Nou mét ’n postzegel van Brazilië ’r bij... ’

‘As we thuis komme. . . Eerst mot ik ’t messie hebbe en de postzegel. . . Anders doe ’k ’t niet.’

In de luwe scheemring der suite - Ben had ’t gaslicht wat afgedraaid voor het decorum - stonden vóór de mannen opgedrongen. De massale tafel was bedekt met hoge hoeden. Oom Jemp en oom David praatten met Bram-metje Soesman, Tobias Ledder en Daantje Kaas. ’t Was een zacht-brommend gefluister met de harde stem van oom David er over heen. Louis sprak met de rabbijn en de voorzanger over de ziekte van de overledene. De rabbijn, jong nog, scherp achter z’n glinsterbril, informeerde met beschaafde belangstelling, gewoon aan sterfgevallen bij nette joden. Hij was gekomen op speciaal verzoek van oom David, die parnes was, zou niet meerijden.

52