Interieurs

‘Groot gelijk

‘Van wie is die krans, Jet?’

‘Van Bertelse.’

‘Van wie?’

‘Van Bertelse!’

‘Wie is Bertelse?’

‘Bertelse van de gracht.’

‘Bertelse van de gracht?. . . Van de gracht. . . Welleke Bertelse is dat?. . . Ik ken maar één Bertelse in specerijen... ’

‘Néé!’

‘Watte?’

‘Néé, oom. Hij ’s assuradeur.’

‘Assuradeur?. .. Is d’r ’n assuradeur Bertelse?. . . Is die soms getrouwd met ’n juffrouw Beem?. .. Watte... ?’ ‘Dag oom, dag Louis,’ zei Ben, die boven klaar was. ‘Doen jullie me ’t pleizier en ga vóór - anders kan ’k me strakkies hier niet bewege - Gut wat-è drukte - Me hoofd loopt om - Nou heb ’k nog ’t lijstje voor Hangjas moete overschrijve! - Meneer kon de name niet goed leze, meneer moest de voorname ’r bij hebbe - Toé nou oom, ga nou as je blief vóór en ü ook ome Jemp - asjeblief - Laat ’r ’n beetje decorum zijn, niet zo’n gepraat.’ ‘Mesjoegaas,’⁴¹ bromde oom David zachies: ‘allemaal me-sjoegaas - mesjoegaas van ’t begin tot ’t einde.’

Frits bracht wéér een krans binnen, een grote, zware van frisse, witte rozen. Met uitgelopen letters stond op ’t ene witte lint Van uw Kantoorpersoneel.

‘Verbazend attent. . . Machtig attent,’ zei Ben. Maar dan

41. Onzinnigheid.

43