Interieurs

‘Watte zeg je, jonge?’

‘Dat-u je verstand mot gebruike!... ’t Is ’n sluipmoordenaarsmanier om zó ’t geld af te dwingen!’

‘Ja - nétjes is het niet, mijneer Hangjas. . . U is ’n door en door net man. . . Nét is ’t niet. . . Me zuster zit hiernaast te huile... En d’r twee dochters... En dan ’n üür geredeneer over geldzake. . . Maar u doet ’t ook niet voor u plezier, niewaar?... Ik begrijp wel dat-u ’t niet voor u plezier doet. . . Weet u wat we moeste afspreke. . . U moest me morrege de nota op me kantoor zende. . . dan zal ’k d’r is nakijke... Dan hoeve we nou niet langer over geldzake te spreke... Niewaar?... Geldzake vanavond... in een sterfhuis... en me goeie Mijkel bó-ve. . . me goeie broer. . . met wie ’k gespeeld heb als kind. . . Oe-oe-oe.. .!’

Oom David snoot z’n neus, snikte éénmaal, schudde ’t hoofd zeer-langzaam, snoot z’n neus nog ééns met breed-uitgalmend getoeter.

‘Ik héb al gezegd. . .’ begon Hangjas weer, duwend an z’n dasje en krakerig-schreeuwend bij ooms behaard oor - en wéér deed-ie ’t verhaal dat hij maar beambte was en dat-ie als directeur niet mocht begraven vóór de schuld angezuiverd was. Snoek bemoeide er zich óók mee. ‘Kijk nou is hier,’ zei-die met z’n dikke tong en trekkend met z’n neus bij elke twee-drie woorden: ‘we hebbe nog pas zo ieds in de gemeende gehad... en ’n gewal dat nóg anders was... Ken u Haas.. . Mozes Haas... Die was al gedrouwd op ’t stadhuis.. . Heb-u daar niet van gehoord. ..!’

‘Wat vertelt-ie toch?’ vroeg oom.

‘. . . Die zou de volgende dag kerkelijk drouwe. . . ’s Mor

26