Interieurs

iets aan ’t geval gedaan moest worden. Bijtend op z’n snor, zat-ie in berekenend nadenken.

‘Viens un moment,’ zei hij opstaand, ’t Was z’n ouwe gewoonte om Frans te spreken, als er vreemden waren. ‘Pour quoi faire?’ vroeg Aaron.

‘Tu verras. . . Een ogenblik, here.’

In de gang stond-ie te fluisteren met Aaron, die ’t krankzinnig vond - of ’t geen schande was - en of je ze niet in d’r nek zou nemen. Waarop Ben antwoordde, dat die mensen gewone instrumenten waren. Of Ben zó gek was? Hij zou ’t nóóit doen -

In ’t zijkamertje zaten Hangjas en Snoek.

‘Ogh!’ zei Hangjas met ’n keelschrapertje.

‘Ogh! ógh!’ schudde Snoek, z’n dikke tong klakkend. Hangjas nam ’n leren toetje uit z’n jaszak, rolde ’n pruimpje, stak ’t in de mond.

‘Wad e geschte,’¹ zei Snoek, strak naar de deur kijkend: ‘ógh, wat è gesjochte² boel.’

‘Die jongste is e mamzer benenidde.’⁸

‘Gooi die ander ook nied weg’ diklispelde Snoek:... ‘ik

zeg je, ’t is ’n frotter haurek.’⁹

Hangjas frommelde de pruim tussen z’n dunne lippen, duwde z’n dasje neer, keek naar de deurknop, knipperde met de ogen.

‘Dad leeft,’ zei Snoek na ’n stilte, waarin flauw stemmengezoem buiten, ‘dad leeft as ’n gesjmadde jid¹⁰, as-die de krenk¹¹ het, denkt-ie eerst an z’n miese¹²... ’t Is ’n ewei-

20

¹

Schorem. 7. Arme. 8. Slimmerik (iron). 9. Schurk. 10. Gedoopte

²

jood. 11. Ziekte. 12. Dood.