Interieurs

‘U hebt met geen oplichters te doen,’ zei Aaron, die heen en weer liep van de kast naar de deur: ‘wij late ons niet op die manier ringelore.’

‘Wat ’n ongepermitteerd schandaal.^1,

‘Als oom Mijkel dat eens hoorde. . . Niet zóveel gaf-ie om de vormen! Als-ie op de jodenbegraafplaats wil ügge - dan is ’t omdat z’n vader ’r ligt en z’n moeder - en dat moet jullie respectere

‘Ja, zó iets schandelijks! vierhonderd dertig gulden...!’ ‘En dat vraagt niet eens of tante ’t missen kan. . .!’

‘En oom, die zóveel goeds heeft gedaan!’

‘Gaf-ie niet ellek jaar vijftien gulden an ’t weeshuis. . . Contribueerde die niet an de joodse school?. . . Droeg-ie niet bij an ’t kraamvrouwenfonds?. . . Geen cent betaal ik. Onder zülke omstandighede spréék je niet over geld!’ ‘Aanslag. . . aanslag! Wie geeft jullie gemeente ’t recht om an te slaan?’

‘Vierhonderd dertig gulden. . .’

Schapig-wijs zat Hangjas te prakizeren.

Snoek dee niks dan de neus vertrekken in ’t bol gezicht. An de uitgerafelde draden schommelden de twee knopen.

‘Héb-jij dan nog wadt te zegge?’ vroeg de dikke na ’n stilte.

Tkke-nee. Dan zulle we gaan, here.’

‘Dus morgenmiddag één uur, niewaar en tien volgkoetse.’

‘Nee meneer. D’r kan en d’r mag niet begrawe worde voor ’t geld ’r is!’

‘Dan begraaf je maar niet! Dan late jullie ’t maar!’

Maar Ben, die bedaarder was, begon te begrijpen dat ’r

19