Interieurs

Je redeneert ziekelijk. Wetenschap is wetenschap. Als iemand bijvoorbeeld in ’n ziekenhuis sterft en niet opgevraagd wordt door z’n familie, mag j’m dan niet op de snijkamer gebruiken? Hoe wou jij dan anatomie leren?’ ‘En wat komt ’t ’r op an,’ vulde Dadelaar aan, ‘of je begraven wordt zónder ’n maag of ’n hart of ’n lever? Onzin! Met alle respect, onzin! Van wat heeft ’n dooie last? Voor mijn part snij jen ze me open van a tot z.’

‘Hè jakkes, meneer Dadelaar, we zitten te eten...’ zuchtte de huishoudster.

‘Nee, Bep, beste jongen: je vecht tegen windmolens! Wel, lieve hemel, steekt ’r bijvoorbeeld wat in om iemand te balsemen? En wat ’n middeleeuwse gedachte om iets gemeen te vinden dat je voor de wetenschap met heel-zuivere bedoelingen doet!’

‘Jawel. De wetenschap. Ik heb meelij met de vrouwen en mannen, die jullie te prepareren geeft aan broekjes van het tweede jaar. Ik vind ’t vies en gemeen en schandelijk dat ’r gesold wordt met dood vlees; dat jullie beschikt over lijken van arme drommels! En of je lang praat of kort, ’t is ’n gemeenheid en nét zo gemeen is ’t bedotten van ’n familie, die om ’t lichaam van ’n dode komt en niet om ’n mishandeld lichaam!’

‘Onzin, Bep! Hoe wou je zóveel zieken beter maken, zonder voorstudie?’

‘Daar heb ik ’t niet over! Als je niet weet of ’n dode bij z’n leven gehecht was aan zekere dingen, heb je ’m maar niet als ’n stuk vee te behandelen, als-ie niet meer praten kan.’

‘Ach wat! Wetenschap is geen gevoelig juffershondje.’ ‘Snij jij maar is ’n maag uit van iemand die thuis ver-

161