‘’k Zou ze naar ’t Gasthuis laten brengen.’
‘Jawel, de zoon. Die kan daar béter behandeld worden, maar de vader transporteer ’k niet. ’k Heb ’m voorlopig ’n strychnine-injectie gegeven.’
‘Ik wil ’m morgen ook wel eens zien.’
‘Verbazend-intressant. Als ze niet bij toeval met caissons onder water werken, heb je misschien nóóit gelegenheid zo’n geval te zien.’
‘Ja, prachtig geval.’
‘En nou heb ’k ’n honger als ’n paard.’
‘En de andere werklui?’
‘Dat zal wel niets zijn, hè? Neusbloeding of zo iets. . . Toch wel typisch de oorzaak van zo’n acuut geval, hè? ’k Heb al héél wat ruggemergsziekten gezien, maar zülke curieuze gevallen nog nooit. . . En wat heb jij vanmiddag gedaan, Bep?’
‘Niks.’
‘Heb je gewandeld?’
‘Jawel.’
‘Heb je ’n bad genomen?’
‘Jawel. Jawel.’
‘Nou-nou-noü! Wat ben je kort angebonden.’
‘Je verveelt me met al je gevraag.’
‘O.’
‘Ja, gemakkelijk is meneer je broer niet.’
‘Nog altijd wat prikkelbaar, niewaar Bep. Zal wel slijten, jongen. Wat overwerkt, hè? ’k Zal je wel beter maken, hoor.’
‘D’r scheelt me niks.'
‘Nee, d’r scheelt je niks.’
‘Hahaha!’
158