Interieurs

Hangjas, voorzichtig: ‘dan is ’t dad-we zó niet erreg op-schiede. . . Wij doene onze plicht. . . Wij zijne beamb-de. . . Wij verdiene d’r geen cent an. . . De begraaf-plaads is van de gemeende... En de gemeende begraafd niet als d’r schuld is. . . En zo is ’t bij alle gemeendes. . . niewaar, Snoek?. . .’

‘Ach, wél zeker,’ beweerde Snoek met z’n dikke tong:

‘. . . ’t Is ommers geen mót om bij ons te komme... En as je wrij ben tijdens je lewen. . . mot je bij je dood niet wroom worre

‘’k Verzoek u er an te denken, dat-u in ’n sterfhuis is!’

‘. . .Snoek bedoelt ’t zó niet, meneer. . . Maar recht is récht, meneer Schuit. . . Recht is récht. . . Als ’t killegeld niet voldaan is, kan je niet trouwe. . . geen barmitswe⁵ doen

‘Nee je kan niet trouwe... en geen barmitswe doen. . . Eerst bedale

‘Maar we wille toch voor ’t graf betale én voor de onkoste!’

‘. . . Da’s ieds van later zorreg. . . Dat komt terecht. . . De familie Pruim is ’r goed voor. . . ’k Wou dad ’k van de familie Pruim duizendé kreeg. . . duizendé. . . De familie Pruim zal ’r niet mee weglope. . . Maar de kille geeft niet langer krediet... En anders zou de dooie op de christenbegraafplaats moede begrawe worde ‘Als ’t an mij lag, mijneer, gebéurde dat ook! Maar de laatste wil van me schoonvader wille we eerbiedige ‘Daar hebbe wij niet mee te make, mijneer Schuit. . . Wij zijn beambde. . . niks meer. . .’

5. Belijdenis.

15