Interieurs

‘Wil u me schoonvader mórge begrave, ja of néé.’

‘. . .Alles staad klaar, meneer. . . alles is in orde. .. D’r hoeft maar ’n boodschap an de stalhouder gezonde te worde... De rest is bezorgd. . . ’t Graf is ’r. . . De machtiging van de stad is ’r. . . Al de wormaliteite zijne in order, niewaar, Snoek, maar de begraffenis springt af, als ’t killegeld niet bedaald wordt.’

Opgewonden liep Ben heen en weer. Z’n grijze ogen keken van Hangjas naar Snoek.

’t Mannetje met ’t kaal hoofd, krabde met z’n wijsvinger in de stoppelhaartjes onder z’n neus, schraapte z’n keel. Z’n zwarte dasje stond opgewipt over ’t vuile boordje. Snoek draaide aan de knoop van z’n jas.

‘Geertje! Gee-ee-éér!’ riep Ben, gedempt, om de hoek van de deur.

‘Ja meneer.’

‘Laat me neef Aaron is hier komme.’

‘Enkel u neef?’

‘Ja, vlug.’

De stilte bleef in ’t zijkamertje. Hangjas keek met ’n knippen van z’n kleine oogjes achter de brilleglazen, naar de poot van de lessenaar. Snoek, zenuwtrekkend, be-pluisde zijn baard. In de andere kamer gonsde stemgemompel - ’n deur piepte -, ’t stemmengeluid klonk éven harder en Aaron, ernstig, stroef, kwam in de zijkamer. ‘Heb je me late roepe?’

‘Weetje van wat die vierhonderd dertig gulden zijn? Dat zul je nooit raaie!. . . Van de kille ‘Van wat?

‘Schuldig gebleve killegeld... Nou, wat zeg je daarvan?’ ‘Wat is killegeld?’ vroeg Aaron.

16