Interieurs

‘An wie?... An de gemeente?. . . Watte an de gemeente?

‘Killegeld.’⁴ ‘Watte!. . . killegeld?’

‘Van de kille. . . ’

‘Ja van de kille/ zenuwtrekte de ander.

‘Was me schoonvader vierhonderd dertig gulden schuldig an de kille? Wel allemachtig! Wie heeft dat uitge-vonde?’

Bedaard duwde Hangjas z’n das naar benee, zette z’n bril recht, krabde zich in de stoppellaag en keek Snoek an, die an een van de bengelende knopen draaide.

‘Laad ik u is uidlegge/ begon Snoek, die met een dikke tong sprak: ‘dad de gemeende d’r géén reekning mee houd, of iemand niet bedale wil. . . Meneer Pruim het z’n aanslagbiljed behoorlijk thuis gekregen. . . ellek jaar. . . éllek jaar... zo goed as u. . . En nou begrawe we niet of d’r mod betaald worre Woedend stoof Ben op.

‘. . .Maar dat is dan toch onbehoorlijk. . . Da’s gewoonweg diefstal. . . U moest u schame meneer om zo te han-dele, nou ’t lijk boven aarde staat!. .. Da’s geen fatsoenlijke behandeling!. . . Da’s schandelijk, schandelijk, schandelijk!. . . ’k Zal d’r ’n stuk over in de krante schrijve!.. . Zo iets heb ik nog nooit gehoord. . .!’

Even was er stilte. Hangjas speelde met ’t notitieboekje, keek schapig-nadenkend naar ’n poot van de lessenaar. Snoek liet z’n zwartbaard door z’n hand glibberen.

‘. . . Als ik u ’n beleefde opmerking mag make. . . ’ begon

4. Gemeentegeld.    *

14