Interieurs

Plotseling stond hij stil, fluisterend:

. .’k Roep de meid, hoor je?. . . Schei uit met je gehuil! . . . Versta je?. . . Maak ons niet allebei belachelijk! Versta je? Versta je. . .!’

Zij probeerde zich goed te houden, draaide zich af naar de pendule. Hij, met een stem zonder kwaadheid, riep rustig dan:

‘. . .Jansie!. . . Jans. . . !’

De meid in haar pompadour kleedje klopte aan, keek verwonderd. Ze was jong en fris, begreep dat er mot’ was, hield zich maar zo.

‘Roep u meneer?’

‘Jans. . . de haas is niet lékker - niet vers. Je moet ’t gehakt dan maar even brengen.’

‘Goed meneer

De deur piepte toe en Tilly nu driftig, zich opwindend, viel dadelijk uit. . .

‘O man! man!. . . Als ’k maar wist hoe van je af te komen!’

‘Tais-toi devant la servante. . .!’

‘. . Judas! Sar!... Al me werk voor niks!’

‘Veux-tu te taire, oui ou non?’

‘Al me werk voor niks! Beul! Beul. . .!’

‘Zeg dat nou nóg is!’

‘n Beul ben je! ’n Beul! Al me werk voor niks! Je huishoudster ben ’k!... Je meid! Anders niks!’

Woedend stoof-ie op haar toe. Maar de deur piepte, en hees, geel-bleek van opwinding, zei hij nog eens, kort, scherp:

‘Tais-toi devant la servante!’

De meid zette de schaal met het gehakt op de tafel, wou

144