Interieurs

dóe ’t niet. . . Heftig van opgewondenheid trapte hij met z’n blote voet ’n laars in ’n hoek wat ’m pijn dee en ’m nóg woedender maakte.. . Zulleke stomme dokters!.. . Achthonderd pop!. . . Die kwakzalver. . . Als ’k ’m hier had.. . zou ’k ’m om z’n oren slaan.. . zou ’k ’m wurge!. . . Laat-ie van me afblijve als die me niet beter make kan!... En Bets om vier uur!... Ik vertik ’t! Ik verdom ’t!. . . ’k Zal wéér is afbreke! Als ik dol wor! Als ’k krankzinnig wor!, . . Onzin!. . . Wete ze veel van je af, die dokters! Die ellendelinge!. . . Volgende maand tróüw ’k. . . ’t Kan me niks schele!.. . We zullen nou is zien wie wat te zegge heeft!... Wat zou die ouwe Bool lache!... Jawel!. . . ’k Ben d’r ook nog. . . ’k Mag zó dadelijk, zo op ’t ogenblik dood blijve als ’k ’n woord over me lippe laat komme. .. Jawel! Jawel!. . . Bets an ’n ander! . . . Dat zou je wel wille, beroerde egoïst!. . . Bets engagere met Tenhove, hè?. . . Om de dood niet. . . Ja wel! Ja wel!. . . Weer afbreke!... Al lei ’k-op sterve niet!. . . Dat heb je me éénmaal gelapt. . . ouwe egoïst. . . Maar nou hóü ’k ’r. . . al moest ’k inzakke op ’t stadhuis. . . Ik zal niet voor de tweede maal zo gek, zo dol, zo krankzinnig zijn! Ik hóü wat ik heb... Got-got! Got-ogot!... Wat moet je van me! Wat moet je van me!... Al staan ze allemaal tegen me op, die andere, die egoïste... Nou is ’t uit!... O zo. We zulle is zien. We zulle is zien. ..!’

Opgewonden schoot-ie z’n toffels aan, energisch, vast van wil en doen. ’t Kon ’m niks schele wat Bruin zou zegge, Wat Bruin! Wie Bruin! Geen kwestie ’r van om bij Bruin an te lope. Die ging ook over Bool z’n jichtpootje. Nee, zó stom niet. Geen kwestie van. Als ’t wat was, was

116