Interieurs

waaraan twee knopen bengelden, ’n Zenuwtrekking krie-welde om z’n neus. Z’n ene hand bibberde op de vette knie.

De kaalhoofdige lei ’t notitieboekje op de tafel, ’n potlood er boven en stond op. De kleine vette bleef zitten. ‘Mijneer Hangjas?’

‘Om u te diene. Did is meneer Snoek.’

De kleine vette boog.

‘We hebbe vanmorge ’n bijzonder rare boodschap gekre-ge. . . ’n Erreg rare boodschap. . . Zeker ’n vergissing van de bode, niewaar?’

‘Wat nóemd u een vergissing?’ zei Hangjas. Z’n hoge stem praatte tussen keelschrapertjes achter elk woord. De kleine vette keek hem aan, zenuwtrekkend, streek z’n zwartbaard in ’n wolpunt.

‘Wat ’k ’n vergissing noem, mijneer. . . Dat noem ’k die hóndse boodschap

‘Wad voor-’n boodschap?. . . Mijn is niks van ’n hóndse boodschap bekend, mijneer.’

‘. . .U is toch de directeur?’

‘. . Ja, de direcdeur ben ik.’

‘. . . Nóu?. . . D’r was vanmorge zekere Levi ‘. . .Lever. . . Isaac Lever. . . adsisdent-sjamos. . .’² ‘. . . De naam doet ’r niks toe. . . Die man kwam namens de directie - de directie ben u toch, niewaar? - Late we asjeblief spijkers met koppe slaan -, namens mijneer Hangjas, zegge, dat ’r eerst ’n vierhonderd gulden betaald moest worde. . . Wa’s dat voor afzetterij, meneer!’ ‘. . . Ogh, wadde grode woorde!. . . Waardoe diene zulle-

2. Drager.

11