Interieurs

naar de figuurtjes op ’t behang. Net ’n ouwe-mannekop als je door je wimpers keek. Nee, ’n kattekop. En dan ’n sneeuwberg. Zou die steek. . . Nonsens. Kul!. . . Helemaal d’r niet an denke. De suggestie dee alles. . . Lelijk behang. Jüist: lelijk behang - an andere dinge denke. . . Lelijk behang, afschüwelijk lelijk - Walter Crane, die dee ’t. . . Als die steek nou is. . . God wat ’n misselijke kinderachtigheid. Hij voelde zich zo lekker als kip. . . Wat ’n lélijk behang. . . Walter Crane die had tenminste. . . tenminste. . . tenminste... As ’t nou tóch iets was. . . Klets! Klets. . .! D’r niét an denke. . . die had tenminste smaak. . . Tek. Tek. Tek. Tek. Tek. Tek. . . Die stómme, lamme meid. . . effen opstaan... En is in de spiegel naar ’t lidteke kijke. . . Néé. . .! Néé. . .! Je kon... Je kon. . . Tek. Tek. Tek. Tek. . . Walter Crane. . . Kunst en samenleving van Veth. . . met dat bandje van. . . van. . . van. . . Dijsselhoff. . . Nee, niét van Dijsselhoff. . . Stel je nou is voor dat die steek in je. . . Een, twee, drie, vier, vijf, zes. . . Goed zo. . . Tot hónderd telle. . . En an niks anders denke. . . zeven, acht, negen, tien, tek, ellef, tek, twalef, tek, dertien, tek. . . Nou lag-ie de spetjes van de waterleiding te telle. . . Dan maar effen d’r uit en dicht-make.. . en. . . Néé. En niét - én.

Hij woelde de dekens weg, liep de tussendeur door naar de badkamer, sloot de kraan. Nou effen voor de spiegel. Dan wist je inééns. Hier was ’t te donker. Spiegel afneme en bij ’t raam. Met de spiegel op de knieën voor ’t tuin-raam keek-ie naar ’t lange lidteken, bevoelde ’t. Was dat bobbeltje er geweest?. .. Nee, niét geweest.. . Zéker niet geweest. . . ’t Was er wél geweest. Even ’r op drukke. En dezelfde wilde angstkropping wrong in z’n keel, om

112