Interieurs

idioot om de kraan open te late naast-an. Wat ’n sarrend gekletter op ’t zink. Tek. Tek. Tek. Tek. Je wer d’r wee van. Eventjes opstaan? Ben je gek! Voor geen koning. Voor geen miljoene! Tek. Tek. Tek. Je hoofd onder de dekens. En nou slape. Je schade inhale. Wat n schandelijk uur. Dat had je nou altijd in Amsterdam, dat nacht-pit-systeem. In Wildbad elke avond om tien uur naar bed en zes uur op. Hier direkt weer de boel onderstebo-ve. En als Bets nou om tien uur gekome was. Dat was ze nou niét. Wat n zwaar-op-de-hande-napraat. Om vier uur. Waarom kwam ze om vier uur? In vijf maande je aanstaande niet zien en eerst om vier uur komme. Verduiveld, dat was gek. Wat onhartelijk. Nou ja. Maar d’r koffers inpakke, wat? Een, twee, drie was je niet klaar. Wat koffers? Gister hadde ze d’r geschreve. Die brief kreeg ze dus stellig om acht uur ’s morgens. Wat zat daar nou achter? Ja, dat was wat.

Helder wakker keek-ie naar ’t dag-licht tussen de crème gordijnballetjes. Tek. Tek. Tek. Waarom kwam ze pas om vier uur, om vier uur. ’s Kijke. ’s Rekene. Eer ze gekleed is, is ’t negen, half-tien en dan ’n rijtuig en met de expres. Onzin. Wat ’n mal gereken. Als ze nou gekomme was. Als. En als ze ’m niet wakker gemaakt hadde voor ’t telegram, dan lag-ie nog te slape door al die whisky en champie. En als je ’n telegram zond dan was ’t toch wel ’n bewijs dat je haast maakte. Tek. Tek. Tek. Tek. Die vervloekte waterleiding!. . . Nog is leze. . . Aangebode kwart voor negen. . . Nou zie je. Als ze seinde, had ze natuurlijk goeie reden... ‘Kom vier uur Centraal. Je goddelijk gelukkige Bets’. . . Waarom was-ie nou zo kre-gel-wantrouwig geweest? Niet uitgeslape. Haarpijn. Hij

110