Interieurs

III

Wakker werd-ie gemaakt door een telegram. Van Bets. God, die éngel. Om vier uur Centraal-station. Hoe laat nou? Tien uur. Alle tijd. Lekker nog éven maffe. Half vier tot tien. Net vijf en een half uur geslape. Lekker je nog is om te draaie. Elf uur was vroeg genoeg. Wat sliep je anders in je eige bed. Hè. Hè. - Hèhè. Wat ’n genot om 20 te soczc - met ’n domperig denke an Hans, Kroder en Fips - die Kroder, 20 vét, jaja. Jaja. - En Fips. Waar had Fips ’t over gehad. Over - over - over. - Wat was-ie nog slaperig. Wat was ’t lekker in je eigen bed. Owo! Owo! Beneden werd een tapijt gelegd. De regelmatige hamerklotsjes dreunden óp, klop-klop-klop en dan n korter naklopje. In 2’n dompig gesoes kreeg-ie de visie van de behanger - op 2’n knieën - wit voorschoot - witte voorschootbanden om de schouders - spits langhamer-ij2er - kleine spijkertjes in de natte mond - klop-klop-klop. Klop. Wel prettig om bij in te dutte. Alle tijd. Tot twalef kon ie óók blijve ligge, nou 2e pas om vier an-kwam. Koffie gaan drinken bij de familie Bool? Jassus nee. Mevrouw ’n goed mens. Maar die poserende ouwe heer, die man van ’t eeuwig gelijk en wéér 2o’n notitie neme van 2’n jichtbeen. Nee. Dank-ie, als Bets niet thuis was, kwam-ie ’r liever niet. Vanmiddag 2ou-ie wel excuses make. O 20. O 20. Wat ’n góddelek bed. Hè! Maar ’r hinderde ’m iets. Die stómme meid, die in-stomme

109