Interieurs

heidstoon. Maar Kroder, die ’n beetje après-boire was, kreeg iets sentimenteel-vriendschappelijks:

‘Got, kerrel, wat ’n lamme dinge heb jij an je kop gehad. Late we d’r ’n borrel opzette, wat? Mot-ie gefuifd worde of niet? Drinke jullie is uit.’

‘Nee, ik durf zoveel niet drinke.’

‘Klets nou niet! Klets nou niet! Nou niet zwaar op de hand zijn. ’t Doet ons ’n verdómd genoege om je weer zo te zien. Aanneme! Breng eens vier whisky en soda.’

‘En wat is d’r bij jullie voor nieuws geweest in die tijd?’ vroeg Frits met opgewekte koffiehuisbelangstelling. ‘Nieuws? Is d’r hier nieuws geweest?’

‘Nee, niks. D’r gebeurt niks.’

‘Nee, en als je nieuws mot vertelle, dan schiet ’t je net niet te binne.’

‘Ben je al eens in Arena geweest? Mooie worstelmatch.’ ‘Hoe kan dat nou? Hij is vanavond pas angekomme.’

‘O ja. Dat vergat ’k helemaal. Zeker veel wijn gedronke in Duitsland?’

‘Nou, véél is ’t woord niet. Maar anders lékkere wijn in die streke.’

‘Je had ons wel is ’n ankertje kunnen zende.’

‘Wel zeker.’

‘Wat betaal je nou voor de wijn daar? Wat betaal je voor Niersteiner

Aangenaam weggezakt in de leren fauteuils, praatten ze door over dat. Fips beweerde dat je alleen in Duitsland goeie meiwijn dronk, wat Hans tegensprak. Tegen elkander in, met iets van ’n ruzietoon, scherp in hun vlugge antwoorden, traineerden ze er over.

‘Wat ’n bewéring,’ zei Hans, ‘wat ’n pure kul. Als je de

105