Trinette

49

„’k Was eergister bij Greiner. Ken j’m?”

„Nee.”

„. . . . David Greiner, de bankier.... ’n beste klant van me .... Eiken morgen arrangeer ik z’n tuin.. . Florent wil-ie niet bij zich hebben . . . ., die maakt altijd gekheid met de boojen, weet je ? ... Nou daarom ga ’k zelf.... Most ’k natuurlijk zeggen, da’k ’n paar dagen niet zou komen en wou mevrouw weten waarom, ’k Heb d’r de heele geschiedenis verteld. Ze huilde d’r van. ’t Is ’n goed mensch, bederft

Juultje wat.... Nou toen kwam ’t zoo vanzelf......

wou ze Trinette wel hebben om op Juultje te passen.....

da’s ’t eenig kind mot je weten. De vorige meid deugde niet.... Heb j’r idéé in ?” . . ..

„Breed krijgen w’t niet. . . ’k Zal voor ’thotel misschien wasschen .... dan 't fruit van den tuin .... Heb je zin naar Brussel te gaan, Trinette?”

Besluiteloos keek ’t meisje op.

„’k Wou.... ’k Wou....”

„Wil je niet?”

Vreemde gedachten doorsoesden haar.

Nu ’t luchtkasteel verwezenlijkt kon worden, kwam er ’n groote aarzeling, ’n vrees over haar. Ze zat hier goed, zoo rustig, bij die gezellige lamp, zoo kalmpjes.

,’k Zou gaan,” zei Romaine zacht.

Vriendelijk, bemoedigend keerde de blinde ’t knappe gezichtje naar de zuster.

.... „Je kunt bij ons slapen.... Greiner woont ’n paar minuten van ons af.... Als ’t winter wordt en ze d’r huis in de stad betrekken, kunnen we verder zien.... D’r is ’n zolderkamertje leeg naast Florent.” ....

Trinette speelde zenuwachtig met ’t haakwerk. Toen zei ze langzaam:

.. . „Ik wil wel. . ..”

Den heelen nacht lag ze wakker, keek door ’t raam naar den maneschijn buiten, trachtte zich de stad voor te stellen,

TRINETTE.    4