Trinette

₄6

Verrast zag Cohu op. Somber, neerslachtig, keek de ander naar buiten.

.... „De wereld is éen misselijkheid.... Straks heb je geluisterd bij de bediening.... M’n bloed heeft gekookt .... Al die smeekbeden! .... Verdomme, verdomme! .. . Bah!... Bah!”...

„Stil,” zei Cohu... . „d’r ligt ’n dooje.”

„De stakker! .... Dat is óns eind.... je worstelt om je maag te vullen.... je vervloekte maag! ... je kruipt als ’n slaaf.... Denken, ’n pest!.. . . Ik moét weg!.. .. de

grond brandt me!.... Als ik nou gelegen had, als hij daar,____

was ’t uitgeweest.... had ’k gewerkt als ’n machine om weg te rotten, weg te rotten in ’n uithoek van de wereld,

zonder ’n hond die me dankje zegt da’k geleefd heb!”____

„Sust .... Sust!” ....

.... „Daar heb je sterren . . ., mooie natuur! . .. Heb je tijd ’r na te kijken? De steen viel... . Pierre kwamd’ronder .... Dan zeggen ze: Gods vinger! Merde! .... Merk je ooit van zijn vinger dan bij doodslag of ellende?...* ’t Is ’n vinger met diamantjes. Ha! Ha! Ha!.... O dat leven!” ....

„Stil toch! .... ’t Is buiten zoo donker.... Dood duurt langer dan leven ... Je maakt me beroerd!”

... ,,’k Wou dat de heele wereld verging, dat de boel uit elkaar spatte .... allemaal gelijk kapot!... D’r is geen remedie voor ons.... We liggen onder, komen nooit, nooit bovenop!... . Waarom crepeert de een als ’n schurftig beest, met ’n stuk gezaagd lichaam, vervet ’n ander van weelde in ’n donsbed, met witte handen die nooit gewerkt hebben ? .... Ik, ik, Fontan, zou God, jouw God, zijn God voor mijn rechterstoel willen hebben! Stel je voor! Stel je voor!.... Bliksems, waarom laat je je volken trappen, slaan? Waarom laat je ons ploeteren als wurmen op *t aas van ’n rotte schepping?.... Waarom maak je slaven en geld-parasieten, crénom, crénom!....”

Buiten glansde de hemel z’n milliarden cirkelgang blin