Trinette

„Bemoei je niet met m’n dochter . .. Sale entremetteuse!.. „Hoho! Hoho!... Geen ruzie!” suste Fontan.

Madame Zu zakte neer naast ’t buffet.

Pierre pufte dikke rookwolken.

Er was ’n oogenblik stilte.

Toen stond Pascal op.

„Ga je heen?” vroeg Fontan.

„M’n laatste vracht. ...”

Met ’n norsch gezicht leegde hij zijn glas, in éen teug, tikte tegen z’n pet, ging de deur uit.

Fontan knipoogde tegen Madame Zu.

Weer bleef ’t stil.

Fontan sprak ’t eerst.

„Kom je van Brussel, meneer?" _n’k Woon V.”

„Dacht ’k wel. .. ’k Ben d’r eens geweest.”

„Voor plezier?”

„Ha ! Ha ! Ha !. .. Verdomme ! . .. . Nou !..., ’n werkman voor plezier op reis ! .. .”

„Heb j’r gewerkt?”

„Ja en nee . . . ’k was d’r zes dagen verleje jaar

afgevaardigde. ”

„Afgevaardigde ?

„Op ’t congres.”

Vragend keek Averino hem aan.

„Ja, ja, op óns congres van de socialisten.”

„Aha!”

,,’t Heeft niks geholpen .... Al dat gepraat helpt niks . .. ’t Gouvernement trekt toch an ’t langste end .... De klein-kinders zullen misschien ’t stemrecht krijgen .... als d’r eerst nog wat van ons met geweld onder den grond gestopt. . ..” „Hoho!”

„Eerst meer doojen... stumpers zooals ik .... die ongeduldig zijn .... die met ’n prop lood voorgoed gesust worden . . . Grappig !. .. . Ha ! Ha ! Ha !”

„Gekheid .... de vreedzame . .

TRINETTE.    2