Duczika

moeilijkheid is m'n vrouw... Die kan de laatste maanden zoo lastig alleen worden gelaten...”

„En straks dan!”, riep Lubinsky, plots weer in 't tyrannetjes-humeur van 'n man-die-’n-ander-weldaden-bewijst, en om ’n tegendienst moet s m e e k e n: „ken ze je vrouw wel voor je boterhammetjes alleen laten, en ken ze voor mijn geen uurtje uitbreken?... Of vertrouw je dr niet bij mijn?... Ben je bang dat ’k 'r zal opeten?...”

„Ach wat!” glimlachte Nathan Stief, smakelijk-verwonderd: „as 'k zes dochters had, as 'k 'r tien had, mochten ze allemaal bij u logeeren!”

„Vraag 'r — vraag 'r — of ze Maandag wil — van tien tot elf — of van twaalf tot een! Jij ben 'r toch bij, wat?... Hè?... 'k Haal 'r niet graag ^rn vreemde in, wat?... Of weet jij 'r wat anders op?... Misschien ja, as ze handig is, duurt 't 'n half uur... Licht koopt ze dr n japonnetje voor...”

„Ja, ja,” knikte Nathan Stief: „komt in orde...”

Langzaam begon-ie 't eerste blokje te kauwen — 't praten ging ook met n vollen mond. Hij zou 't Wanda vragen. En 'r extra voor te betalen, was niet noodig — als ’t maar niet op Zondag hoefde. Zondag was de heerlijke dag, dat ze samen studeerden!

Van den lessenaar schoof-ie 'n end achteruit. Uit 't winkel-papier wikkelde-ie de nieuwe pekelaugurk los en hapte met 'n uitbundigheid, dat *t sap ’m langs kin en kantoorjasje droop. Toen piengelde de schel.

„Binnen! Binnen dan!”, riep Semmy Lubinsky ongemakkelijk. „Ja, ja, ja! Wat schreeuw je! Wat heb je 'n haast!”, zei 'n stem, die uit duizend te herkennen was.

„Jij hier?...- Wat gebeurt me?”, vroeg Lubinsky, lacherig-verwonderd — in geen afzienbaren tijd had Felix Krüger, met wien-ie „per Du” stond, op ’t Lombard en Lagerhaus n voetstap versleten!

,/k Haal je af! 'k Inviteer je bij „Adlon”, in „Kaiserhof” of bij „Dressel”, zei Krüger komiek.

„Is ^fr wat?”, informeerde Semmy, de bandjes van z'n oog-lapje sekuurder hechtend.

,,'r Is wat”, knikte Felix Krüger, den grijzen flambard op ^ft betaalplankje leggend, en 't zweetend voorhoofd — schwietzen dee-ie of *t heet was of niet! — met 'n geparfumeerd zakdoekje drogend.

77