Duczika

gesteld burger. Soms kende Berlijn m als schurftigen straathond en dan ineens, zonder dat iemand snapte waar-ie de luxe vandaan sleepte, kuierde-ie als ’n keurig verzorgde fox met n blauw lintje an den halsband.

Bij de vijftig geschiedde de catastrophe. Z'n heele, kwaadaardig tezaam geschraapte kapitaaltje raakte in Engelsche goud-shares vast, en tegelijk diende 'n officier, waarvan-ie ’n geheim wist, en die-ie lang genoeg geld af had geperst, 'n aanklacht tegen 'm in. Waanzinnig van angst — ’r leek ditmaal geen ontkomen aan de wanhoopssituatie — dronk-ie dien avond — z’n gewoonte om geen drank an te raken vergetend — ontelbare glazen, schijn-baar-onschuldige, kouwe Zweedsche punch in ’n kleine, elegante, druk door acteurs, studenten en hippen bezochte Bar. Op ’n kruk voor ’t buffet, de armen op ’t glanzend schenkblad gesteund, bezoog en beslurpte-ie 't rietje, bekeek z’n ouwelijk hoofdje, ’t aan de slapen grijzend haar, de af gezakte schouders, in de wand-spiegèls, en tracteerde door ’t dolle heen, zonder de consumpties te tellen, een van de buffet-dames met vuurrood haar, die omdat ze zwanger was en op advies van den dokter niet te onmatig mocht leven, de voortreffelijke „cocktails", als-ie omkeek of voor zich uit zat te dommelen, met 'n beminnelijk-zakelijke gratie in den glazenspoelbak leegde. Gladweg dronken, niet wetend wat-ie dee, waar-ie was, wat 'r met ’m gebeurde, liet-ie zich in 'n auto sjorren, vroeg den chauffeur geen geld van 't tien-Markstuk werom, en plompte op z’n kamer in den stoel voor ’t schrijfbureautje. En daar — bewusteloos, met opzet of bij ongeluk — niemand was ’r getuige van, en ’m zelf bleef 't ’n mirakel — pleegde-ie... zelfmoord. Hij, Semmy Lubinsky, te lafjes om zich ooit met ruziezoekers in te laten, hij die geweld 'n ding voor gekken en 't vuistrecht 'n ergernis vond — hij, die ’t gijntje gelanceerd had, dat je „niet te dicht in de buurt van ’n sabel most kommen, want dat zoo’n ding mogelijk af kon gaan!" — hij die zich ’n revolver aan had geschaft, omdat ’t altijd goed was zoo iets g 1 i m m e n d s bij de hand te hebben, ofschoon-ie 'r niet aan zou gedacht hebben den haan onder welke omstandigheden ook over te halen — hij, zoo huiverig voor den dood, dat-ie om elke neurasthenische inbeelding naar z’n dokter liep en ’s nachts ’n pitje in z’n slaapkamer liet branden — hij, die niet voor 't eerst door 'n advocaat, bij „gebrek aan bewijs" vrij was gepleit en nog minder voor 't eerst aan lager wal was geraakt — hij had dien nacht, vermoedelijk in de overspanning van z’n zenuwen en onder de wer

59