Duczika

verplichtingen na te komen) en ’n uit ’n waarzeggers-automaat getrokken blaadje, waaraan-ie met bijgeloovig vuur gelóófde, ’n papier-vlodder, dat woordelijk zei: „Sie sind so voller Tatkraft und Energie, dass Sie sich zu wenig Ruhe gönnen. Sie fangen dadurch zu viel auf einmal an und können nachher nicht alles durchführen. Es wäre viel besser, langsamer vorzugehen, denn dadurch würden Ihre Erfolge grösser sein. An Geld wird es Ihnen indes nicht mangeln. Ihr Leben wird lang sein, ohne Krankheiten, jedoch durch zwei Unfälle gestört, die beide glücklich verlaufen. In der Familie werden Sie einige Unannehmlichkeiten haben.”

Met z’n geldswaarden, papieren en toekomst-voorspelling, sjokte Semmy Lubinsky over ’t asfalt. Moe, doornat, zonder eenig plan of voornemen, liep-ie de ongewoon-breede, drukke, hel-verlichte straten door. En toen-ie eindelijk, na vier-, vijfmaal z’n hoofd te hebben gestooten — goor en verreisd als-ie 'r met z’n zwart, ingezakt papieren boord en z’n sjofele bagage uitzag, lustten de meeste portiers ’m niet, of wanneer ze ’m lustten was hèm de prijs van de kamer, zonder ontbijt, meer dan ’n schrik om *t hart! — toen-ie eindelijk vier-hoog lag, door de oververmoeidheid, 't vreemde, zuur-riekend bed en ’t roggelend snurken van ’n buurman, geen oog dicht kon doen, griende-ie om z’n verlatenheid, z’n niet weten wat te beginnen, z’n vaal-angstige aanvoeling van de millioenenstad. Heel vroeg, al om vijf, stond-ie op. Eerst hing-ie ’n poos uit ’t raam, keek in de diepte, naar ’t nattig glimmende asfalt, de schaarsche menschen, de gesloten winkels, de paar wachtende „Droschken”, ’t Viel ’m alles mateloos, diepst-wanhopig tegen, ’t Leek niet te aanvaarden, vol bezwaren en moeilijkheden, ’t Liefst had-ie ’n biljet terug genomen, en in de groezelige achterkamer, waar vader gestorven was, den storm ondergaan. Hoofdpijnachtig, willoos, stak-ie, zoo nuchter as-ie was, ’n zware sigaar op, en op dat oogenblik vergat-ie negen tienden van z’n troostelooze eenzaamheid. Bij een van de overzijburen, ook vierhoog, kleedde ’n vrouw zich aan. Omdat 't nog zoo vroeg en ’t weer zoo drukkend-zwoel was, had ze ’t gordijn weggetrokken en ’t raam geopend. Van uit de donkerte van zijn dakkamer loerde Semmy Lubinsky. De sigaar bekluivend, zwaar door z’n neus ademend, zag-ie *r bloote borsten en armen, 'r frisch gezicht en ’t lange, vlammende, goudblonde haar, dat bij iedere armheffing over borsten en hals schuimde en plaste. Sensueel manneke, als-ie van af de jongensjaren ge

57