Duczika

kan jij, die tóén minderjarig was, door die ellendige historie n blok aan je been hebben gekregen? Voor schulden van 'n vader is toch nooit de zoon...”

„Verantwoordelijk, wil je zeggen?”

”J^a--

,,’k Heb ook geen blok aan 't been, omdat 't móét, 'k heb 'r een omdat 'k wil...”

„Omdat je wil?”

„Omdat ’k wil. Snap je niet?”

„NeeP

Voor 't eerst sinds ze 't gesprek waren begonnen, voor 't eerst z'n onstuimigheid meester, aarzelde Erich, leek-ie z'n woorden te overleggen. Over den gordijnlap heenkijkend, met den rug naar z’n vriend, langzaam en voorzichtig, trachtte-ie den ander van 't waarom, de noodzaak te overtuigen.

„Ik wil, omdat ik 'r 'n vloek op heb gedaan... Dat mag je sentimenteel vinden — en dat is natuurlijk bij jóuw opvatting van de dingen hyper-sentimenteel — ik kan niet anders en ik wil niet anders... 'r Zijn bij vader’s schulden: verplichtingen, verbintenissen ,beloften — geef ’r den naam an, die je wil — noem 't „eere”~schulden of wat ook! — die de m ij n e zijn geworden — die me wegen als 'k 'r, zoo naakt als ’k hier sta, aan denk!...”

„Die schuldeischers zullen van jóu toch geen duit verlangen! Ben je gek!”

„Dat doen ze — en ze hebben ’n recht ’t te doen...”

„Is ’t veel?”

„Meer dan jij en ik in jaren bij mekaar zullen scharrelen...” „Enfin, je weet ’t zelf 't beste, maar begrijpen doe 'k 't niet...”

„Ik ook niet en voorloopig zal 'k me ^rr niet moeilijk over te maken hebben, hè? Maandag kan 'k tenminste Lubinsky z'n rente betalen... Wat dee de vent, die Ulk beree ’n smak, hè? Zou me verbazen als-ie op ’t moment nog leeft! De een z^rn dood, de ander z'n brood... 'k Geloof dat we toch verstandig doen nog n paar uur te maffen... ^Tt Leven is zacht gesproken en zonder lugubere overdrijving 'n keet...”

Om *t in de kamer iets donkerder te maken, trok-ie den lap hooger, en terwijl-ie voor de zooveelste maal in bed stapte, bedacht-ie of-ie Pol, die bliksems goed moest voelen, dat-ie niet alles van 't verleden los liet, ook nog dat zou vertellen. Maar

4    49