Duczika

„Ja”, zei Poldi, tegen de piano leunend: ,,’k ben in zoover beter dat 'k naar menschelijke berekening nooit meer terug krijg wat ze van me hebben weggenomen...”

„Ben u geopereerd geworden?” vroeg mama, over 't spektakel in de keuken heen, waar Erich de een of andere krankzinnigheid uithaalde.

„Ja”, knikte Poldi: ,,'k weeg momenteel links zwaarder dan rechts...”

„Links zwaarder dan rechts?”

,,’k Had nephritis...”

„Wat?”, informeerde de stem op de sofa.

„Nephritis”, herhaalde hij: „aandoening van m'n rechter nier, en omdat die toch lager dan de linker zit, heb ’k ’r geen bezwaar tegen gehad, *r héélemaal te laten zakken...”

„Hè!”, zei mama, 'r gezicht viezig vertrekkend: „en heeft dat geen erge pijn gedaan?”

„Och, zoo-zoo”, glimlachte hij: „je krijgt in de „Charité” 'n doek met odeur voor je neus en je mond, en terwijl je van de zeven scheppingsdagen droomt of van je microscoop, die je in géén geval meer terugziet, omdat je geen gelegenheid had 'r in 't „Leihhaus” in te lossen — pellen ze ’t ding uit je sterfelijk hulsel...”

„Hè!”, sprak de mond in 't nog viezer kijkend gelaat op de sofa: „hè, wat akelig, en was u niet bang?”

„Waarvoor?”

„Nou — nou — om 'r in te blijven, om dood te gaan?” „Nee”, zei-ie droog: „als 't leven je niets meer doet, doet de dood je nog minder...” — dan, z’n vergissing bemerkend, om zulke dingen aan die vrouw met ’r drank-kleurtje, ’r half-blooten arm, 'r sigaret, 'r eene witte en 'r andere bruine kous, te zeggen, viel-ie zichzelf met ’n komiekigheid in de rede: „m’n eenige angst was, dat ze de verkeerde nier te pakken zouen nemen, en dat Erich m’n ratten zou vergeten...”

„Houdt u ratten?”

„Ja, en omdat 't wijfje moest jongen, en Erich niet van beesten houdt, was *k ongerust, dat ’t mis zou loopen, maar goddank, ze is van twaalf welgeschapen zonen en dochteren bevallen. Kraamvrouw en kinderen maken *t wel...”

„Hahaha!” lachte mama met 'n geaffecteerd, inderdaad onuitstaanbaar falsetje: „maken ze 't heusch wel?”

„...Tenminste naar — mijn omstandigheden”, zei hij, liever

2    17