Van liefde en tanden (serie Heijermans' Camera)

9

„Met je patroon? *.. Ben je dol?... ’n Vrouw van dik in de veertig?”

„Zeg dat wel!... Van dik in de veertig... ’k Heb ze gesnapt.. /’ „Gesnapt...?”

„Door de telefoon..

„Anders niks?... Door de telefoon, hahaha!”

„Daar hoef-je niet om te lachen, Chris... ’k Heb M&r hooren zeggen: „kom-ie morgen, as Karel z’n bezigheden het,” — en hem: ,,’t zal niet mankeeren, schat” — en haar: „en breng-ie wat lekkers mee? — en hem: „ja snoes” — en haar: ,,’k zal de deur laten anstaan, dat je niet hoeft te bellen” — en hem: „goed schat” — en haar: „’k zal voor ’n kop koffie zorgen” — en hem: „ik vreet je op, schat..Nou?... Is dat snappen, of is dat geen snappen?”

„,Hahaha!”

„Wel allemachtig, heb-ie niks anders te antwoorden?”

„Da’s geen bewijs, hahaha! Dat kennen twee vreemden geweest zijn, hahaha!”

„Asjeblief!” klonk ’t stug in de schaduwstrook, en ’n hand met ’n inktveeg aan den middelvinger, schoof ’n brief naar ’t kerkhof der muggen en uiltjes: „Asjeblief — lees zijn schrift, en lach jij dan nog eens!..

Dè,t sloeg in.

Christiaan’s wenkbrauwen builden tezaam, en de haatlijke lach bestierf boven ’t brokje papier.

„Heet Janssen Je D i k k e r t...?”

„Weet ik dat!”

,,’t Staat ’r toch!”

„Wat ’r onder staat, gaat me niet an — ’t is zijn schrift, z ij n schrift, dat ’k van buiten ken... ’k Was al bij z’n vader op kantoor!... Geen korst brood lust ’k meer van ’m... ’k Ga net zoo lief bedelen... En hddr zet ’k an den dijk... Voor dat schepsel heb ’k me uitgesloofd, heb ’k me ’t spit in m’n rug gehaald... Voor ’n verreljaar kon ze nog enkel brood slikken, as ze sopte... had ze nog amper drie kiezen... heb ’k tot ’s nachts zitten copieeren, om ’r an ’n nieuw gebit van over de tachentig gulden te helpen!... Daar lijkt ze nou tien jaar jonger