Droomkoninkje

stoel, in een hoek gekwakkeld, miste een paar sporten. Die kon zo niet omgevallen zijn. Wat had hem bezield? Wat? Nu stond ze op de zitting te wiebelen en klemde de lakentjes, slopen en luiers om de touwen. Achter de dakpannen klonk het verre getjilp van de vogels. Die van het spreeuwennest, de vriendjes Peerie en Meerie, van de zieke schattej ongen, waren al uitgevlogen. Als je schuin door het daktuimelraam keek, zag je de onderkant van de schoorsteen met de opwippende pan en de gehavende strootjes van het nest, en als je...

Haar hart bonsde ineens, haar adem schroefde vast. Of het de schaduw was, die als een zwarte vlerk langs het dak sloeg, of iets anders, dat haar huid met kleumheid behui-verde - of ze iets aangevoeld of iets onhoorbaars gehoord had - of dat het er allang geweest was, en het eerst nu en hard en zonder waarschuwing tot haar doorrumoerde: er gebeurde iets, er brak een ruit, er vlamde een knetter-schreeuw, er kolkten stemmen in een grommende geluids-warreling, er schuifeldreunde het wilde gedraaf van voeten op de keien en stoepen. Waarom ze het deed, en hoe ze het gedaan had, en welke stuipangst haar zwiepte - ze herinnerde zich er later bijna niets meer van - het zolderluik dompte achter haar dicht, de traptreden, de leuning, het lo-pertje zwenkten onder haar vluchtende voeten - ze hijgde de slaapkamerdeur open, met een dreunende smak, zag het blonde slapende hoofdje van haar jongen - beging de krankzinnigheid om ook nog in het wiegje te kijken, huilde haast van plezier, dat zij er niks mee te maken had, toen duizelig door het gehamer in haar hoofd, ging ze er bij zitten, en lachte om haar zenuwgedoe. Maar dan, in een nieuwe angst-besluiping - of er iets met haar man kon zijn, holde ze de benedentrap af en stond op haar kousen op de stoep. Goddank, goddank, nee. Het raakte haar niet. Een oploop bij de overburen. Ze hadden een raam van de eerste verdieping met zo’n geweld opgeschoven, dat de grote ruit in brokken gesprongen was en de scherven erbij hingen. Altijd ruzie en mot bij die mensen, die de weelde van hun in de oorlog verdiende centen niet aan konden. Of hij mocht er niet in, als hij het met zijn vrienden en vriendinnetjes te laat had gemaakt, of zij kermde de buren bij elkaar, als hij in zijn dronken buien als een halvegare tekeer ging. Vandaag wa

97