Droomkoninkje

Handig als moeder het op het gevoel in de schemer deed, omdat ze de lamp niet wilde op steken. Hiep, gingen de twee poppevoetjes de hoogte in - hiep, zag je de blote bib-beis - hiep, ging de natte luier in de emmer - wat een last met zo’n kind dat niet droog wilde worden - hiep, deed moeder olie op een watje, — hiep, sneeuwde het uit de poederdoos, — hiep, kwam de schone luier, die moeder vouwde, of er een soldatesteek van moest komen - hiep, haakte ze de veiligheidsspeld door de punten, dat je je hart vasthield of ze het wurm in haar benen zou prikken. Wat een bereddering met dat mensgrutje. Dan hadden de moeders bij de dieren het heel wat gemakkelijker. Die trokken zich er niemendal van aan. Stel je voor dat het hondje van de kruidenier, die laatst zo om de kar van het Huizer visboertje, met haar vriend, de Kees met de mopsekop, heen had gedraaid, en die nou kindertjes wachtte, ook met natte en droge luiers aan de slag moest gaan, hahaha!

‘Koertje, mijn engel, je mondje toe houden, anders kan ik niet zien of de koorts minder wordt.’

‘Ja moeder,’ en hap-hap, als de schol die geen asem kon krijgen, smakte hij zijn kurken lippen weer om de streepjes tot bij het glazen bolletje.

Nu werd zusje ingebakerd, pruttelde ze, omdat ze aan niks anders dan eten en drinken dacht, klonk moeders stem, waaraan je vast scheen te zitten, waarvan je elk klankje, elk fluisterinkje in het donkerste donker begreep, over de kuil van het andere bedje: ‘Dag grote meid. Dag vrouwtje met je grote ogen. Steek nu maar je suikerduimpje in je mondje en denk heel, heel lief aan je zieke broer, dan is hij morgen weer beter. Dag. Dag. En niet huilen, hoor je. Ziezo, nou mag jij, mijn jongen, weer heel zachtjes praten, als ik het staafje uit je mond heb gehaald. En effe geduld, want moeder kan hier niet kijken.’

Bij het keukenraam - Piet verroerde zich al niet meer -die zat weggedommeld op stok - zocht ze het kwikkolom-metje, dat in parelmoeren glimmer in g van het thermometer-glas bijna niet te vinden was. Met haar nagel schoof ze streepje na streepje voorbij, tot haar hart bij het angstige 39.8 - stijgende koorts - zenuwwild klopte.

‘En?’ vroeg de electriciën, met een pakje van verrassing binnenkomend - als hij centen gebeurd had, moest er een

81