Droomkoninkje

binnen, kwiekten brutale vlerken van mussen en spreeuwen op het kozijn, om eens af te neuzen en rond te koekeloeren, hoe de kleine Magdalena het in het andere nestje maakte en als het ze beviel dat het kleutertje zoveel had gedronken dat de witte melk langs haar kinnetje liep, - want nou begon het jongske te begrijpen, dat ze toch geen echte menseneetster was - dan riepen ze op het kozijn hiep-hiep-hiep - en dan zei Koertje er tevreden hoera achter. Soms mocht hij al bij moeder op het grote bed zitten, voorzichtigjes aan en zich vooral niet bewegen als het zusje de borst kreeg. Dan vroeg hij met fluisterstemmetje of hij ook zo gedaan had, net zo gulzig geweest was, en of het niet verstandiger zou wezen om het kind vlugger te laten groeien door er broodpap, groenten en aardappelen of een paar gebakken eieren te geven. ‘Ze heb toch nog geen tanden zoals jij en ik,’ glimlachte moeder. Met al de kwellende zorg voor haar man, die telkens weer stiller thuiskwam en dan om zijn stilte niet te laten merken, boven erg hard, erg vals aria’s, die hij van de grammofoon had onthouden, zong, bleef moeder glimlachen. Ze had een lampje naast haar hart, zei vader, dat altijd, in zomer en winter, bij warmte en kou, het liefste licht van de wereld gaf. Ze glimlachte als vader de aardappelen in de pan had laten aanbranden, of als de rijst voor de helft harde korrels had omdat hij er later, toen ze aan de kook was, denkend dat er niet genoeg was, nog de helft had bijgedaan. Ze glimlachte, als de driftige zuigeling haar pijn deed en er schrijnende kloven in haar borsten kwamen. Ze glimlachte de zoete, zalige glimlach van de weinige vrouwen, door de eeuwen heen, die bij alles dachten: wat komt het er op aan, ik heb een man, en ik houd van mijn kinderen. Ze glimlachte de godslach, die de mensen in tijden van eenzaamheid en verdriet, van verslagenheid en ellende er op had gehouden. Ze glimlachte nog, als ze met ogen, rood van domme, zich opdringende, zich met alles bemoeiende tranen, haar man bezig zag met het schrijven op advertenties, en zijn jokken hoorde over zijn lekkervolle maag, terwijl ze van het jongske hoorde dat vader geen hap door zijn keel kon krijgen. Ze glimlachte toen de huisheer op bezoek was geweest en vader met een onnozel gezicht de groeten aan de kraamvrouw en het kind overbracht. Ze glimlachte als hij van de kranten terugkwam en haar mét een clownsgezicht, waarop de

5®