Droomkoninkje

en de koe slikte Duimdik in zijn maag. Hou op, hou op, ik stik, riep Duimdik en toen schrikte de meid zo dat ze met de melkemmer ondersteboven viel en na de pastoor liep en zei: Meneer de pastoor, de koe heb gesproken. Ach mens, jij ben mal, zei de pastoor en ging in de stal. En toen riep Duimdik weer: laat hem ophouwen met zijn hooi, want er is hierbinnen geen plekkie meer voor me. Ik krijg het zo benauwd. Doe de koe alsjeblief open. Toen werd de koe geslacht, want ze dachten dat er een boze geest in zat.’

‘Hohoho!’ lachte Kees. ‘Klessen hoor. As er een muis eenmaal in mijn maag zit piept hij niet meer! Honderd keer meegemaakt. Haal nou het slot van het raampie, verdorie! Ik ken dat gejudas achter de pannen niet hebben.’ ‘Zal je ze niks doen?’

‘Heus en waarachtig niet.’

‘Dan klim ik eerst op de tafel en dan... Wat krijg je nou ineens een dikke staart. Wat blaas je nou?’

Haast viel Koert met stoel en al omver. De kater veerde met een rug als een kromme balein tot tweemaal toe omhoog, en tegelijk kraakte de zoldertrap onder het geproest van vader, die op zijn kousen omhoog was geslopen en het gesprek van de jongen, het vertelsel en het poezen antwoord had beluisterd.

‘Was jij van plan weer in de goten te kuieren, rakker?’ vroeg de electriciën.

‘Nee vader, hij wou een luchie scheppen, hij zei...’

‘Jaja, heb ik gehoord,’ glimlachte de man. ‘Naar beneden Kees! De vrouw staat op je te wachten.’

Het luik dompte achter de vluchtende poes en, over de kleine werkbank gebogen, ontsloot vader de kostbare doos met het radio toestellet je. Koert, op de stoel geklommen, bekeek met ogen van-ik-heb-er-weet-van de kristaldetector, het schroef stangetje, de koperen dopjes, de draadklemmen, de patroonhulsen. Elke beweging van de schrandere grote vingers vond hij prachtig, mooier dan het allermooiste verhaal. Wat vader kon, kon niemand anders. Afluisteren hoe ze in de wolken met elkaar praatten, hoe ze in Scheveningen en IJmuiden bij orgels en piano’s zongen.

‘Kom eens hier met een zacht plekkie van je lieve gezicht,’ zei hij in een hartstochtelijke opwelling om de grote man

45