Droomkoninkje

koken kon hij best, rijst met kaneel en melk, alleen geen soep en geen aardappels - alles kon vader, dlles, maar het mooiste deed hij op het zolderkamertje - daar deed hij als een tovenaar - daar deed hij zó prachtig, dat je er angstig van werd.

Op de fabriek was de ruzie aangekomen door het handig gepruts van de electriciën, die, dol met zijn vakboeken, zelf een ontvanger voor draadloze telefonie in zijn vrije uren - én in uren van zijn patroon, had aangelegd. De knechts en de stokers kwamen dan wel eens luisteren naar de stem uit de Ruimte, die onder beurstijd de koersen aan de provincie opgaf en soms naar de muziek vanuit een badplaats. De ingewikkelde doos met haar rol en haar spiralen, door de nijvere handen van de elektriciën gebouwd - alles had hij ervoor gekocht, behalve wat draad van de fabriek - die ingewikkelde doos had de driftige herrie gegeven. En nu stond ze op de kleine werkbank, naast vaders gereedschap, over het tuimelraam onder de dakpannen. ’s Avonds tegen schemer, bezeten door de lust van het nieuwe, waaraan hij met duizendmaal meer genegenheid dan aan de daagse controle van het fabrieksschakel-bord, het schoonhouden der lampen en het aanleggen van stekkers en snoeren werkte, had de man gaatjes door de balken geboord en de buizen langs de huisschoorsteen gebonden. Lag Koert in zijn bedje dan kroop hij de zoldertrap op, dompte het luik en luisterde. Het was zijn hartstocht geworden, zijn fantasterij. Bij de kaars in de blaker verstelde hij telkens weer omzichtig de rol, rekende, ontwierp, hing met zijn gretige oren aan het toestelletje, en als de papieren rand aan het benedeneind van de kaars in vlam vloog, klauterde hij de trap af, om in de huiskamer bij het rustig gewiegel van de staartklok nog lang met zijn nèus over de boeken te zitten. Soms had hij erover gedacht examen als radiotelegrafist te doen en met een mailboot uit te varen, maar één dag van honk, werd hij al ziek van verlangen naar het strompelend kereltje thuis, dat hem met zijn bleke gezichtje en zijn blauwe droomogen te pakken had.

Als moeder haar bramzout soepje, dat ze heerlijk vond, met de pap fijn gekookte stukjes kalfs, geslikt had - nou de koorts wegbleef, kikkerde ze zo op, dat ze waarachtig wou

3i