Dageraad

HEIJERMANS

VIJFDE TOONEEL ADAM MARJOLEIN later LUKAS

ADAM

God zij gedankt, het is weer eindlijk stil —

Ik wen er aan, mijn kind, met jóu alleen Te zijn. Wij tweeën vinden ^ft met mekaar,

En maken geen geraas, als 't avond is----

(neemt het testament) Als nou je zuster ook maar slapen gaat....

Waar is de vouw? Waar las ik gister voor?

(hij bladert, leest) „En ziet er was een vrouw, die eenen geest „Der krankheid achttien jaren lang gehad,

(grijpt haar hand) „En zij was saamgebogen en kon niet —

„Ken ganschelijk zich niet oprichten, Jezus „Haar ziend, riep haar tot zich en zei tot haar:

„Gij zijt verlost van uwe krankheid, vrouw,

„En lei de handen op haar neer. Zij werd „Terstond weer recht, verheerlijkte toen God... ."

(hij ziet Lukas, die de laatste woorden, op de trap zittend, beluisterd heeft)

LUKAS

Lees je niet verder, grootva, stoor ik jou?

ADAM

Er is geen man, die uit de heilige Schrift Voorlezen kan, wanneer geluisterd wordt,

Mijn zoon, door iemand met een dronken lach! LUKAS (moe de handen voor het gelaat slaand)

Laat 'k dan m’n handen voor mijn masker slaan — Dan stoort een glimlach bij jouw lezen niet,

(een stilte, Adam klapt het boek dicht)

Zeg je niets meer? Ben ik de boeman, die Den vrede hier verjaagt en je gebed Aan stukken smijt, zooals ik meer verniel?

ADAM

Straks toen je naast me stond, was j* adem zwaar

6    81