Dageraad

DAGERAAD

GONDA Krijg ik het niet?

LUKAS

Ik tel m’n knoopen af:

Ik krijg. Jij krijgt. Ik krijg. Jij krijgt het niet,

(schaterlacht) 'k Zit als 'n broedsche kip op al m’n goud,

En als 'k lang zoo in het broedhok blijf,

Geduldig sloof en wacht tot ’k leven voel,

Barsten de schalen met een donderknal,

En al de gouden kiekens gaan van ’t nest,

De bergen op en weer de wolken in —

En jij ze na met roe en bezemsteel,

Kaaklend en klukkend in een kippedraf!

(schaterlacht) Nee, blijf zoo staan — verroer je oogen niet!

Met zulk gekijk word jij de buidels waard!

GONDA

Ik kijk verschrikt: bij God je ben niet wijs!

LUKAS

Ik ben niet wijs! Ben ik het ooit geweest?

Ik heb mijn werk verkocht. Hier is het goud.

(loopt de trap op en beslaat zich de broekzakken)

Het doet me pijn en puilt m’n zakken uit!

Ik berg het boven in de werktuigkast —

En 't eerste dat ik er voor koopen ga,

Al kruip je me tot in den hemel na,

Dat is een jonge, splinternieuwe ziel —

Ik heb er nu een met een scheur er in....

(triestig-lachend boven af)

78