De schoone slaapster

geleefd... (zij kijkt hem lachend aan) Versta je kind ?

Droomelot (monter) 'k Versta alleen, dat we weer samen door de wereld trekken, — jij èn ik...

Sero. Nee, nee — ik wacht nog meen’ge oogst van erwten die uit peulen doppen...

Droomelot. Als we weer samen zijn, vraag ’k jou hoe ’tmoet — hoe ’t is — hoe ’t worden zal — en als ’kniet durf, als ’k telkens omkijk...

Sero... Bang voor schaduwen en kloppen in den nacht...

Droomelot. Dan stap ik met jou mee, waarheen je wil !

Sero. Ik wil zooveel, maar k zit hier vast.

Droomelot. Ik maak je los !

Sero. Maak andren los — en eerst jezelf, m’n kind...

Droomelot. Ik zal.... Ik zal.... (verstart bij sleutel gerinkel bij de deur).

Sero. Je mond — je mond gehouen! (springt van de tafel omlaag, zet zich vlug op den stoel met de zeef op zijn schoot, sorteert, terwijl hij naar deurgat loert).

196