De schoone slaapster

Sero. (spottend) En ’t sleutelgat?

Wachter. (vroolijk) 'x Naast.

Sero. En de portier?

Wachter. Ben ik — bijtijds!

Sero. Ha-ha, en dan m’n buik — m’n buik gezwollen zevenmaandsch van ’t kostelijke voer — zal die z’n vel niet langs de posten schaven?

Wachter. Als je je riem wat snoert, kost ’t geen blauwe buil! Ha-ha-ha! En minder nog ’n miskraam!

Sero. De guiterij is goed! Ik dank je wel voor zooveel snaaksheid op mijn nuchtre maag!

Wachter. Pardieu, ’k steek je den lepel in je mond!... Hier, in ditzelfde hok, heeft eens ’n dief-in-’t-groot meer dan ’n jaar gewurmd, die zei dat-ie krankzinnig was — en maandenlang heb ik z’n kunsten afgeloerd, als-ie alleen, vergat z’n fratsen uit te halen! ’k Ging op de tafel staan en schoof ’n ijzren val ’n vingerbreed omhoog! Hoef ik nog meer te zeggen?... (Sero grijpt de tafel) Pas op! Nou niet! Wacht tot ’t donker is! De kommandant kan ieder oogenblik... Pardieu, verdoemd! ’r Kijkt een door ’t luik! (dreigend en schreeuwend) Dat’s hier ’n bende, sakkerjuu! Je lamp hoort bij de deur — je emmer ook!

183