De schoone slaapster

hare schoven stouwt, laat zien, dan weet mijn rechter wat mijn linker doet — en als ’k nog omkijk mag ik vrij van rechten en accijns een zoutzuil worden, als ’t brave wijf van Lot!... (raapt den sleutelbos op) Je loopers, vriend! Bij alle Heiligen derHeil’ge Kerk, bij alle Sinten en Apostels, die Boven hebben vrij logies, vrij stoken en vrij licht, jij brengt me gloeiend in verzoeking!

Wachter. Pardieu, ’t is mak’lijk spotten met ’n anders ongeluk! Ik heb ’n vrouw...

Sero. Dat ongeluk heeft meer dan een, die tot geluk geschapen werd...

Wachter. ... Ik heb ’n vrouw die als ’n helleveeg regeert en om ’n vlooiebeet ’n hallef jaar van streek is! Als ik, pardieu!, daar thuis kom zonder uniform, als ’k hier niet blijven mag, krabt ze mijn goed stel oogen uit! Pardieu, hij’s nog niet van me afï’kGa requestreeren, requestreeren dag aan dag!...

Sero. De snippermand van staat, mijn opgewonden vriend, kent ’t geluid van stuk-gescheurde paperassen !

Wachter. Wat dan? Geef dan’n raad! Jij zit toch hier, omdat jij preekt voor recht en billijkheid! Jij komt toch op voor ieder die verdrukt...

Sero. Nee, nee, nou laster je, mijn vriend!... ’k Eet

180