De schoone slaapster

Rakker, (terwijl de Soldenier naar venster wijkt). Ik was — ik was gevallen, hopman...

Sero. Ja, ja — dat kan ’k getuigen — ’r zijn ’r meer gevallen hier...

Hopman. Mond gehouen allemaal! (tot Regina) Weg jij daar! (tot Rakker)) Wat had ik jou gelast ?

Rakker. Ik heb ’r minstens twintig keer gezeid (naar het linkerhok wijzend) daar in te gaan...

Regina. ... Dat liegt-ie.

Rakker. Lieg ik, Soldenier ?

Soldenier. Ik heb ’t gehoord.

Sero. Ha-ha-ha!

Hopman. Wel alle duivels, is dat hier ’n bende! Als jij nog even kikt, dan sla ’k je in de boeien!

Sero. O, mocht ’t niet?

Hopman. Nee — hier mag niks!

Sero. Niks is niet veel — maar als je ’t eenmaal weet genoeg.

Hopman. (tot Soldenier) Marsch ! Ingerukt! Daar in ’t wachtlokaal! En vlug! (tot Rakker) En jij, jij zal je uur onthouden... (Soldenier af).

143