De schoone slaapster

Dat in ’n lichaam angst en vreugde wekt,

En naast je eigen, wilden harte-slag De zachte echo van ’n tweeden stelt...!

’k Hou nu veel meer van jou! (kust haar).

Regina. (heftig opstaand) Nee doe dat niet!

Droomelot. Dat niet? ’kOmhels jou — en...

Regina. En ’kwil ’tniet.

Droomelot. Weer niet ? Weer niet ? Dat zei je toen...

Regina. Toen ook!

Droomelot. Waarom ?

Regina. Omdat...

Droomelot. Omdat... ?

Regina. Omdat ’k niet wil! (moeilijk).

Omdat wat ’k laat — verkoop aan iedereen,

Niet voor jouw mond en lippen wezen mag!

Droomelot. Begrijp ik niet...

Regina. Hoop dat je ’tnooit zal doen...

Droomelot. Je ben van vader weggegaan — waarom?

Regina. (stug) Dat weet ik niet...

240