De schoone slaapster

Waar ’k niet meer denk en tob, en niet meer vrees Dat ik m’n vadertje ontmoeten zal.

’kHoop dat-ie sterft, voor iemand ’m dat zegt...

Regent. Dat kan ’m niemand zeggen !

Droomelot. Iedereen! (divan en kleeden bedoelend).

Waar zooveel wachters dat en dat gezien,

Hoort ’t de heele stad eer ’t avond is

En eer ’t avond is, hoort hij ’took! (valt snikkend

[neer).

Regent. Hij hoort ’tniet en nóóit!

Droomelot. Hij weet 't al!

Regent.

En als-ie ’t weet, wat raakt dat mij — en jou! Druk een keer zélf je lippen op mijn mond En wee degeen die dan niet voor je buigt!

Droomelot: (in knielende houding, de oogengesloten) Ik zeg — ik zeg niet langer nee... Ik zal...

Regent. Je zult... ?

Droomelot. Ik zal je kussen op je mond...

Regent. Uit vrijen wil ?

Droomelot. Dankbaar — uit vrijen wil — als ’k dan voor goed vrij-uit mag gaan!

232