De schoone slaapster

ik zelf voor jou geplukt, daar op den grond gesmeten ? Neem op! Neem op! (houdt haar tegen, bukt, legt haar de bloemen in den schoot, grijpt geknield haar handen).

Daar ben ik weer: doe met me wat je wil!

Trap me en sla je handen om m’n strot —

Kwel me en laat me kruipen als ’n dier,

Dat nog je nasluipt, als ’t geranseld wordt!

Ik kan niet buiten jou, m’n Droomelot!

Ik hijg in eenzaamheid m’n uren door,

Je hatend en verwenschend eindeloos En naar je snakkend met zoo’n woesten lust, Zoo’n rauwen opstand van m’n heele lijf,

Dat ik m’n tanden in m’n lippen zet,

En met m’n vuisten beuk m’n gloeiend hoofd!

Ik zal je niet en nooit meer met geweld Heendragen naar je bed, als toen dien dag!

’k Wil dat je zélf je armen om me legt En zélf den adem van mijn mond begeert En zelf met dat waanzinnig ongeduld,

De slinger-slagen telt, om te zien! (kust haar handen). Zeg nu een woord en staar niet voor je uit! (hejtig). Ik wil en zal jouw eersten v r ij e n kus !

Droomelot. (de bloemen zonder hem aan te zien brekend),

Je heb me met geweld hierheen gebracht En met geweld geleerd wat moeder is En met geweld gezegd hoe ’k bidden moet En met geweld gehaald van vader af En met geweld mijn tranen weggekust

230